Przejdź do głównej zawartości

Dziecko które nic nie chce


Zbliżały się urodziny moich bliźniaków, babcie, ciotki, każdy pytał co kupić, co potrzeba.
Sama zastanawiałam się co mogłoby sprawić radość moim dzieciakom. 
Choć bliźniaki obchodzą urodziny w czerwcu, a mały w sierpniu, postawiliśmy na 1 wspólny prezent - piaskownica. Babcie kupiły co uważały za słuszne, ciotki pytały. A ja, myślałam...
Chłopakom łatwo kupić prezent, wystarczy zwykły samochodzik kupiony w pobliskim kiosku, by ich świat stał się piękniejszy...przynajmniej na chwilę. Dorzućmy do tego jajko niespodziankę i jest radość na conajmniej godzinę.
Ale co kupić dziewczynce, która nie chce nic?!.

Moja córka nie artykułuje potrzeb materialnych. Fizjologiczne w pewnym stopniu tak. Gdy jest głodna potrafi wejść na najwyższą półkę w domu by odnaleźć na niej ulubione krakersy. Potrafi wziąć miskę i postawić ją przede mną ostentacyjnie mieszając w niej łyżką. Gdy potrzebuje zmiany pampersami przyjdzie do nas w środku nocy. 
Potrafi dużo i mało, zależy jak na to spojrzeć. Ale czy czegoś chce?. 
Chłopaki godzinami oglądają jeden film. Rybkę Dory widzieli już tyle razy, że zdążyli się nauczyć każdej kwestii. Śmieją się zanim wydarzy się coś zabawnego bo znają całą bajkę na pamięć. Godzinami mogą patrzeć w niebo wykrzykując słowo "samolot" w różnych językach i z różną odmianą tego słowa za każdym razem będąc tak przejętym jak gdyby był to pierwszy i ostatni ujrzany  przez nich samolot ( na (nie) szczęście mieszkańcy blisko lotniska w linii prostej każdego lądującego samolotu ;)).
Chłopaki wraz z wiekiem przeżywają  fascynacje wozami na sygnale, "I-O I-O" nazywając każdy samochód z migającymi światełkami, nawet śmieciarkę. Kochają komiksy, Spidermana, Batmana czy Supermana. Godzinami bawią się i biją o to, kto dzis jest Hulkiem, a kto kapitanem Ameryka. 
Stroją się na bale przebierańców, noszą tematyczne koszulki, spodnie, skarpetki, czapki a nawet majtki.
A moja córka?!. 
Nie bawi się lalkami,  nie interesuje misiami czy puzzlami. Nie ogląda bajek. 
Jest mi przykro, gdy odbieram jej brata bliźniaka z przedszkola i po drodze mijają mnie conajmniej 4 Elsy i 2 myszki Minnie. Chciałabym by i moja córeczka chciała przyczepić blond warkocza do swych ciemnych włosków. Marzę by ona marzyła o sypaniu kwiatków na procesji, czy kolejnej niepotrzebnej koronie na głowie. 
Chciałabym by miała dzieciństwo, marzenia, by godzinami przed snem rozmyślała o nowej lalce czy kucyku Pony. Chciałabym mieć problem ZA CO kupię te wszystkie rzeczy, a nie CO kupię. 
Chciałabym wiedzieć co jej dać na urodziny, co sprawi, że na jej pięknej buźce pojawi się największy z możliwych uśmiechów. Chciałabym spełnić jej marzenia,  nawet te najbardziej zwariowane i nierealne. 


Ale co dać dziewczynce bez marzeń?...

Komentarze

  1. Odpowiedzi
    1. Masz rację Kasiu, ale jako mama małej księżniczki, wiesz jak cudownie jest mieć mała przyjaciółkę i kompana do zabaw lalkami :) czasem mi tego brakuje :(

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jak nauczyć autystyczne dziecko korzystania z toalety

Jak świat wielki i szeroki, problem odpieluchawiania dotyczy każdego! Każdy z nas kiedyś wyszedł z tetry i powędrował w kierunku toalety... Brzmi romantycznie, ale korzystanie z toalety z romantyzmem niewiele ma wspólnego ;). Bycie matką autystycznego dziecka nie jest łatwe. Trzeba wiele czasu i cierpliwości by osiągnąć choćby najmniejszy cel. Coś co dla matek zdrowych dzieci jest niczym trudnym, dla mnie jest kamieniem milowym na miarę człowieka na księżycu.

Ciągle źle

S Oj dawno mnie tu nie było... Nie, nie oznacza to faktu, że nic się nie dzieje i nie ma o czym pisać. Działo się i dzieje wciąż tyle, że ciężko to ubrać w słowa. Zmiana pracy, nowy dom ( o czym w innym poście), liczne wizyty u specjalistów, sama nie wiem od czego zacząć. Ale dziś nie o tym, dziś po dłuższej przerwie chce sobie troszkę pojęczeć Nad sobą, nad losem rodziców dzieci jak moje.  Bycie matką to ciągłe rozterki, dylematy, pytania bez odpowiedzi...takie życie w szpagacie między domem a światem. Wciąż spóźniona, wciąż w biegu. I wszystko po łebkach. Sprzątanie, gotowanie raz w tygodniu, zajęcia, nawet wieczorne czytanie bajek. Wszystko z zegarkiem w ręku.  Chciałabym więcej czasu poświecić dzieciom, czytać im, bawić się, rysować i słuchać ich opowieści.  Ale nie mam czasu.. Chciałabym jeździć z Milą na terapie, turnusy rehabilitacyjne i ćwiczyć codziennie zadane w przedszkolu prace domowe... ale nie mam czasu Nie dla mnie terapie o15 bo o 15 wychodzę z

2020 czyli życie w czasach zarazy

 Ten rok miał być magiczny w końcu nie co roku zdarza się taka data 2020. Miało być dużo dalekich, szalonych podróży, dzieci na wakacjach u teściów, wolność :)  Cóż jak to mówią „ powiedz Bogu o swoich planach”  sama się sobie dziwię, że miałam tyle planów bo zwykle ich nie robię. Życie mnie już tyle razy zaskoczyło albo wykiwało, że zrozumiałam, że jedyną pewną jest zmiana i niewiadoma... Co z mych planów jest  prawdą, chyba nie muszę mówić bo każdy wie.  Jakbym mogła podsumować ten rok to: wszy w przedszkolu, lockdown, tydzień wakacji, miesiąc przedszkola, kwarantanna i...? Co dalej kolejny lockdown!? Już straciłam wiarę, że ten rok przyniesie nam coś fajnego i chyba ogólnie wolę, żeby nic nie przynosił :)  Ten rok to rok próby dla,całej naszej rodziny, naszego małżeństwa z 10 letnim już stażem, to rok próby dla mojej córeczki. Rok bardzo zmienny, z przerwami w rehabilitacji.  Póki co muszę powiedzieć, że jestem z niej bardzo, bardzo dumna. Szybko zadomowiła się w nowym domu, w sumie