Dawno nie pisałam...
Ostatnio dużo się dzieje niekoniecznie wokół autyzmu. Chłopcy wyjechali na wakacje do babci, a my walczymy z codziennością.
„Jeszcze koniec pomóż czekaj” to nie tylko zbitka dziwnych, krótkich słów.
To zestaw słów, które zna moje dziecko i którymi do nas „mówi”.
Nie, nie mówi werbalnie, a posługując się językiem pseudo migowym.
Jeszcze nie migowym, ale mówi do nas rączkami.
Tylko tyle, ale dla nas AŻ tyle! Dzięki temu wiemy czego chce nasza córka, co jej się podoba, na co ma ochotę i w czym potrzebuje naszej pomocy.
Do tego dochodzą obrazki i w zasadzie możemy sobie nawet „porozmawiać”
Odkąd Mila posługuje się alternatywną mową jest spokojniejsza. Wie, że ma jakieś narzędzie do komunikacji, że jest w stanie nam coś przekazać.
Od początku terapii minęły 3 lata, wtedy myślałam, że dziś będziemy już mieli „normalne” dziecko.
Niestety terapia to długa droga, kręta i w większości pod górkę.
Dziś widzimy postępy, ale nie odpuszczamy i wciąż walczymy o mowę.
Od września planujemy zintensyfikować zajęcia z logopedą. Walka trwa!
Trzymajcie kciuki :)
Komentarze
Prześlij komentarz