Nowy rok, nowe problemy?

Pomału kończy się kolejny rok. Ciężki rok, dla mnie to rok kolejnych diagnoz, operacji córki, a na dokładkę mojej choroby. 

Choroby wywołanej 3- letnim stresem.

Zmiana przedszkola, chwilowa poprawa i postępujący regres.

Sinusoida trwa, a ja już tracę siły by z tym walczyć.

Silna anemia odebrała mi siły fizyczne, a brak efektów ciężkiej pracy z córką odbiera nadzieję.

Autyzm góruje...niestety.

Wraz z chorobą członka rodziny, choruje cały dom.

Tak wiem, są dzieci chore na choroby terminalne, inni maja gorzej. Wiem o tym i dziękuję za swój krzyż, ale to nie znaczy, że nie mam dość.

Trójka dzieci w tym samym wieku to nie wakacje. 2 chłopców walczących ze sobą o każdy przedmiot, nieustający krzyk daje popalić. 

3 dzieci,  z których 1 jest dzieckiem specjalnej troski to męka.

Nie mam kontaktu z moją córką, nie wiem czego potrzebuje, nie mam siły domyślać się o co jej chodzi.

Mam dość jej reakcji, jej płaczu i krzyków.

Nie mam siły słuchać dobrych rad.

Nie mam siły walczyć z depresją ludzi wokół mnie.

Marzę o NORMALNYM domu gdzie mogę zaprosić znajomych bez obawy o reakcję mojej córki.

I chciałabym się jeszcze kiedyś cieszyć z życia.

Tak po prostu.